YÜZYILLIK YALNIZLIK KİTABI ZAMAN:

Roman, üçüncü kişi (tanrısal) anlatıcı bakış açısıyla kaleme alınmıştır. Anlatıcı, olayları dışarıdan gözlemlerken karakterlerin iç dünyalarına da girer; onların düşüncelerini, duygularını ve gizli arzularını okuyucuya aktarır. Bu tanrısal anlatım, eserin büyülü gerçekçilik tarzına uygun olarak hem gerçek hem de fantastik olayların inandırıcı biçimde aktarılmasını sağlar.

YÜZYILLIK YALNIZLIK KİTABI YORUM:

Gabriel García Márquez’in Yüzyıllık Yalnızlık romanı, insanlığın tarih boyunca süregelen yalnızlık, kader ve tekrar döngüsünü büyülü bir atmosferde anlatan eşsiz bir başyapıttır. Eserde, Buendía ailesinin kuşaklar boyu süren hikâyesi aracılığıyla, insanın kendi hatalarından ve yalnızlığından kurtulamayışı çarpıcı bir şekilde işlenir. Márquez’in dili şiirseldir; gerçek ile hayali ustalıkla harmanlayarak okuyucuyu Macondo’nun içine çeker. Roman, yalnız bir ailenin değil, aslında tüm insanlığın kaderini yansıtır. Her nesilde tekrarlanan hatalar, sevgiye ve mutluluğa duyulan özlemin boşluğa dönüşmesi, eseri derin ve evrensel bir hale getirir. Yüzyıllık Yalnızlık, sadece bir roman değil, yaşamın döngüsünü ve insan doğasının değişmeyen yönlerini anlatan büyülü bir aynadır.

Edmond Dantès

Romanın başkahramanıdır. Genç yaşta dürüst, saf kalpli ve umut dolu bir denizciyken, kıskançlık ve ihanet sonucu haksız yere hapse atılır. Zindanda geçirdiği yıllar boyunca bilgi, sabır ve intikam duygusuyla olgunlaşır. Hapisten kaçtıktan sonra Monte Kristo Adası’ndaki hazineyi bulur ve yeni kimliğiyle güçlü bir soylu olarak geri döner.
Karakter analizi: Dantès, adaleti kendi elleriyle sağlamak isteyen bir figürdür. Ancak hikâye ilerledikçe intikamın insan ruhunu nasıl yıprattığını anlar ve affetmenin erdemini keşfeder. Bu dönüşüm, insanın karanlıktan aydınlığa yolculuğunu simgeler.

---

Abbé Faria

Şato d’If zindanında Dantès’in hücre arkadaşı olan bilge bir rahiptir. Bilgisi, kültürü ve insan sevgisiyle Dantès’in hayatını değiştirir. Ona eğitim verir, sabır aşılar ve Monte Kristo Adası’ndaki hazineyi anlatır.
Karakter analizi: Abbé Faria, romanın “bilgelik” ve “aydınlanma” simgesidir. Dantès’in intikamcı bir gençten adalet arayan bir insana dönüşmesinde onun öğretileri büyük rol oynar.

---

Gérard de Villefort

O dönemin güçlü bir savcısıdır. Kendi siyasi çıkarları uğruna Dantès’i hapse attırır. Vicdanını susturmuş bir hukuk adamıdır.
Karakter analizi: Villefort, adalet sistemindeki yozlaşmayı temsil eder. Güç ve çıkar uğruna doğruluktan sapmanın insana nasıl felaket getirdiğini gösterir.

---

Danglars

Dantès’in gemideki muhasebecisidir. Dantès’in genç yaşta kaptan olmasını kıskanır ve onu ihbar mektubuyla suçlamanın planını yapar. Zenginlik ve güç takıntısı vardır.
Karakter analizi: Danglars, açgözlülüğün ve hırsın insanı nasıl yozlaştırdığını simgeler. Dantès’in planları sonucunda servetini ve saygınlığını kaybederek cezalandırılır.

---

Fernand Mondego (Dantès’in düşmanı)

Mercedes’e gizliden âşık olan ve Dantès’in hapse atılmasına yardım eden bir başka düşmandır. Dantès hapisteyken Mercedes’le evlenir ve zenginleşir.
Karakter analizi: Fernand, ihanetin ve fırsatçılığın sembolüdür. Kıskançlığı yüzünden hem başkalarının hem de kendi hayatını mahveder.

---

Mercedes

Dantès’in nişanlısıdır. Onun hapse atılmasıyla büyük bir acı yaşar. Yıllar sonra Monte Kristo Kontu’nu tanıdığında geçmişin bedelini gözyaşlarıyla öder.

Karakter analizi: Mercedes, sadakat, vicdan ve pişmanlık duygularının temsilcisidir. Dantès’in intikamından etkilenir ama ona yeniden insanlığını hatırlatan kişidir.

---

Haydée

Monte Kristo Kontu’nun koruyup büyüttüğü genç bir Yunan prensesidir. Zamanla Dantès’e derin bir sevgi besler.
Karakter analizi: Haydée, Dantès’in yeniden sevgiye ve huzura kavuşmasını simgeler. Romanın sonunda intikam yerine aşkın ve affın galip geldiğini hatırlatır.

MONTE KRİSTO KONTU KİTABI ZAMAN:

Roman, üçüncü şahıs anlatıcı bakış açısıyla yazılmıştır. Anlatıcı, olayları dışarıdan gözlemler ve karakterlerin düşüncelerine zaman zaman girerek okura geniş bir bakış sunar.

MONTE KRİSTO KONTU KİTABI YORUM:

Bu eser, intikam ve adalet temalarını ustalıkla işleyen etkileyici bir klasiktir. Alexandre Dumas, Edmond Dantès’in yaşadığı haksızlıklar karşısında gösterdiği sabır, zekâ ve adalet arayışını derin bir duygusallıkla aktarır. Roman, okuyucuya hem adaletin sınırlarını hem de affetmenin önemini düşündürür.

1. Don Kişot (Alonso Quijano)

Romanın başkahramanı olan Don Kişot, İspanya’nın La Mancha bölgesinde yaşayan, şövalyelik kitaplarına tutkuyla bağlı yaşlı bir adamdır. Okuduğu hikâyelerin etkisiyle akıl sağlığını yitirir ve kendini eski çağların gezgin şövalyelerinden biri olarak görmeye başlar. Zayıfları korumak, kötülüklerle savaşmak ve adaleti sağlamak onun yaşam amacı olur.
Don Kişot, idealist, hayalperest ve saf bir ruhu temsil eder. Gerçeklerle uyuşmayan bir dünyada bile inançla yaşamanın güzelliğini anlatır. Her ne kadar çevresindekiler onu deli sansa da, Cervantes aslında Don Kişot üzerinden insanın hayal kurma gücünü, içsel dürüstlüğünü ve adalet arayışını yüceltir.

---

2. Sancho Panza

Don Kişot’un sadık yardımcısı ve yoldaşı olan Sancho Panza, köylü bir adamdır. Efendisinin vaat ettiği ada yöneticiliği hayaliyle onun peşine takılır. Don Kişot’un aksine son derece gerçekçi, pratik ve çıkarcı bir kişiliğe sahiptir.
Ancak zamanla Don Kişot’un ideallerinden etkilenir; hayal kurmayı, inançla yaşamayı öğrenir. Bu yönüyle Sancho Panza, roman boyunca gelişim gösteren bir karakterdir. Başlangıçta sadece çıkar peşindeyken, sonunda efendisine duyduğu sevgi ve sadakatle olgunlaşır.

---

3. Dulcinea del Toboso (Aldonza Lorenzo)

Don Kişot’un hayalinde idealize ettiği kadın olan Dulcinea, aslında sıradan bir köylü kızı olan Aldonza Lorenzo’dur. Don Kişot onu yüce, asil ve zarif bir leydi olarak görür.
Dulcinea, Don Kişot’un hayallerindeki mükemmel dünyayı temsil eder. Gerçekte var olmayan ama Don Kişot’un inançlarını canlı tutan bir semboldür.

---

4. Rosinante

Don Kişot’un sadık atı olan Rosinante, yaşlı ve zayıf bir attır. Fakat Don Kişot, onu şövalyelerin efsanevi atı gibi görür. Rosinante, tıpkı efendisi gibi gerçekle hayal arasındaki farkı görmezden gelen bir karakterdir.

---

5. Sanson Carrasco

Don Kişot’un köyündeki genç bir akademisyendir. Don Kişot’un deliliğini alaya alır ve onu iyileştirmek için çeşitli oyunlar düzenler. Ancak zamanla Don Kişot’un inançlı duruşu karşısında kendisi de içsel bir sorgulama yaşar.

---

6. Rahip ve Berber (Arkadaşları)

Don Kişot’un yakın dostlarıdır. Onun deliliğini fark edip onu evine döndürmeye çalışırlar. Özellikle rahip, onun şövalyelik kitaplarını yaktırarak deliliğinin kaynağını ortadan kaldırmak ister.

---

7. Dük ve Düşes

Romanın ilerleyen bölümlerinde karşılaşılan bu soylular, Don Kişot ve Sancho Panza’yla alay ederler. Onların hayal dünyasını bir eğlence aracı olarak kullanırlar.

DON KİŞOT KİTABI ZAMAN:

Don Kişot romanı, üçüncü şahıs (tanrısal) bakış açısıyla anlatılmıştır. Anlatıcı, olayları dışarıdan gözlemler; karakterlerin hem davranışlarını hem de iç dünyalarını bilir ve okuyucuya aktarır. Bu sayede Cervantes, hem Don Kişot’un hayal dünyasına hem de Sancho Panza’nın gerçekçi düşüncelerine aynı anda yer verebilir.

Roman boyunca anlatıcı, zaman zaman ironik ve mizahi bir üslup kullanarak karakterlerin davranışlarını eleştirir. Ayrıca Cervantes, yer yer “ben bu hikâyeyi eski bir el yazmasından çevirdim” diyerek anlatıcı rolünü de sorgular; bu yönüyle eser, dönemin klasik anlatım biçimlerini aşar.

Kısacası Don Kişot’un bakış açısı, her şeyi bilen ama aynı zamanda eleştirel bir anlatıcının gözünden sunulur; bu da esere hem derinlik hem de edebi zenginlik kazandırır.

DON KİŞOT KİTABI YORUM:

Miguel de Cervantes’in Don Kişot romanı, insanın hayalleriyle gerçekler arasındaki çatışmasını ustalıkla anlatan evrensel bir eserdir. Don Kişot, okuduğu şövalye hikâyelerinden etkilenerek adaleti sağlamak için yola çıkar, fakat hayal dünyasıyla gerçek yaşam sürekli çatışır. Onun sadık yardımcısı Sancho Panza ise sağduyunun ve gerçekliğin sembolüdür. Bu iki karakterin zıtlığı, romanın derinliğini artırır.

Cervantes, Don Kişot’un “deli” olarak görünen davranışlarıyla aslında insanın idealleri uğruna verdiği mücadeleyi simgeler. Eser, hayal kurmanın, inanmanın ve idealler peşinde koşmanın önemini vurgular. Kısacası Don Kişot, sadece bir macera romanı değil, insan ruhunu, inancı ve cesareti anlatan zamansız bir başyapıttır.

Doktor: Körlüğün nedenini araştırmaya çalışan bir göz doktorudur. Bilimsel aklı temsil eder.

Doktorun Karısı: Körler arasında görebilen tek kişidir. Merhamet, vicdan ve umudun sembolüdür.

İlk Kör: Körlük salgınının ilk kurbanıdır.

İlk Körün Karısı: Eşine sadık kalan, ancak körlükle birlikte umudunu kaybeden bir kadındır.

Siyah Gözlüklü Kız: Toplumsal yozlaşmayı temsil eden, ama sonunda vicdanını hatırlayan bir karakterdir.

Yaşlı Adam: Deneyim ve bilgelik figürüdür.

KÖRLÜK KİTABI ZAMAN:

Roman üçüncü tekil (tanrısal) bakış açısıyla yazılmıştır.

Anlatıcı, her şeyi bilen ama tarafsız olmayan bir gözlemcidir.

Karakterlerin isimsizliği, bakış açısına evrensel bir boyut kazandırır.

Anlatıcı, olayları anlatmakla kalmaz, onları yorumlar ve sorgular.

Bu bakış açısı sayesinde roman, sadece bir olay örgüsü değil, insanlığın vicdanına tutulan bir ayna haline gelir.

KÖRLÜK KİTABI YORUM:

José Saramago’nun Körlük adlı eseri, yalnızca bir salgın hikâyesi değil, insan doğasının en çıplak haliyle yüzleşmesidir. Romanı okurken, bir felaketin insanları nasıl hayvanlaştırabileceğini, aynı zamanda bazılarını nasıl yüceltebileceğini görürsünüz. Körlük, modern dünyanın “gören ama anlamayan” insanına yöneltilmiş sert bir eleştiridir.

Tom Joad

Romanın merkezindeki karakterdir. Hapis cezasını tamamladıktan sonra ailesine döner ve onların göç yolculuğuna katılır. Başlangıçta daha bireysel düşünen, ailesini korumaya çalışan bir gençken; Kaliforniya’daki adaletsizliklerle karşılaştıkça sosyal bilinç kazanmaya başlar. Özellikle eski bir din adamı olan Casey’nin etkisiyle, kendi mücadelesini toplumsal bir davaya dönüştürür. Tom’un değişimi, Steinbeck’in bireyden topluma yönelen mücadele anlayışını simgeler. Romanın sonunda aldığı karar, onun artık yalnızca kendi ailesi için değil, ezilen herkes için yaşamaya başladığını gösterir.

Ma Joad

Ailenin duygusal ve ahlaki merkezidir. Güçlü, sabırlı ve sarsılmaz bir kadın figürü olarak ön plana çıkar. Zorlu göç yolculuğunda ailenin birliğini korumak adına her şeyi yapar. Zaman zaman aile reisinin bile önüne geçerek kararlar alır. Ma Joad, yalnızca bir anne figürü değil, aynı zamanda kadın dayanıklılığının, direncinin ve içsel gücün bir temsilidir. Onun varlığı, ailenin dağılmasını engeller. Her koşulda umutlu kalmayı başarır.

Pa Joad

Ailenin geleneksel reisidir ancak hikâye ilerledikçe otoritesi giderek zayıflar. Yeni dünyanın zorluklarına uyum sağlamakta zorlanır. Karşılaştıkları yeni düzende gücünü kaybetmiş bir baba figürüdür. Ma Joad'ın giderek daha belirleyici bir rol üstlenmesi, bu dönüşümün altını çizer. Pa Joad, eski dünyanın çöken babalık figürünü temsil eder.

Jim Casey

Eski bir vaizdir. Artık organize dinin değil, insan sevgisinin ve adaletin peşindedir. Dine olan inancını kaybetse de, insanlara hizmet etme arzusunu sürdürür. Casey, Hristiyanlık’tan esinlenmiş bir "mesih" figürü gibidir. Ezilenlerin sesi olmaya çalışır, işçileri bilinçlendirmek için mücadele eder. Sonunda bu uğurda öldürülmesi, onun bir tür “şehit” figürüne dönüşmesini sağlar. Onun fikirleri, Tom Joad’ın düşünsel dönüşümünde belirleyici olur.

Rose of Sharon (Rosasharn)

Tom’un hamile kız kardeşidir. Başlangıçta bencil ve içe dönüktür, kendi hayatıyla meşguldür. Ancak romanın sonunda yaşadığı trajedi (bebeğini kaybetmesi) ve ardından aç bir yabancıya süt vermesi, onun büyük bir olgunluğa eriştiğini gösterir. Bu sahne, insanlık, merhamet ve umut temalarının simgesel doruk noktasıdır. Rose of Sharon karakteri, bireysellikten toplumsallığa geçişin en çarpıcı örneklerinden biridir.

Al Joad

Tom’un küçük erkek kardeşidir. Mekaniğe meraklıdır ve yolculuk boyunca kamyonla ilgilenir. Genç yaşının verdiği hevesle biraz daha bireysel düşünse de, aileye olan bağlılığı güçlüdür. Kitap ilerledikçe sorumluluk duygusu artar.

Uncle John (Amca John)

Vicdan azabıyla boğuşan, geçmişteki hatalarının yükünü üzerinde taşıyan bir karakterdir. Sürekli kendini suçlar ve bu duygusal çöküntü onun kararlarını etkiler. Zaman zaman alkolle teselli arar. O, geçmişin pişmanlıklarını simgelerken, aile içindeki kırılgan karakterlerden biridir.

Grandpa ve Grandma Joad

Ailenin yaşlı bireyleridir. Göç fikrine alışmakta zorlanırlar. Özellikle dedenin, yola çıkmadan hemen önce ölmesi, toprağa ve geçmişe olan bağlılığın bir simgesidir. Onlar, eski dünyanın değerlerini temsil ederler ve yeni yaşam koşullarına uyum sağlayamazlar.

GAZAP ÜZÜMLERİ KİTABI ZAMAN:

Gazap Üzümleri romanı, ağırlıklı olarak üçüncü tekil kişi anlatıcı bakış açısıyla yazılmıştır. Yazar, hem Joad ailesinin yaşadıklarını anlatır hem de olayların dışında duran geniş bir anlatıcı sesiyle toplumsal sorunlara ışık tutar. Anlatıcı zaman zaman karakterlerin düşüncelerine girer, zaman zaman da genel tabloyu gözlemleyen nesnel bir sesle okura seslenir. Bu bakış açısı, hem bireysel dramı hem de toplumsal yapıyı aynı anda yansıtarak romanın etkileyiciliğini artırır.

GAZAP ÜZÜMLERİ KİTABI YORUM:

Gazap Üzümleri, yalnızca bir göç hikâyesi değil; yoksulluğun, sömürünün ve insan dayanışmasının derinliklerine inen evrensel bir anlatıdır. John Steinbeck, bu romanda toplumsal adaletsizliğe karşı sessiz bir çığlık yükseltir. Joad ailesi üzerinden verdiği mesaj, bugünün dünyasında da geçerliliğini koruyan güçlü bir insanlık dersidir. Roman, sade dili ve etkileyici betimlemeleriyle okuru sadece düşündürmekle kalmaz, derinden sarsar. Her sayfasında insan ruhunun hem kırılganlığını hem de direnç gücünü görmek mümkündür.

1. Anlatıcı (Son Kuşlar Öyküsü)

Özellikleri: Duyarlı, gözlemci, doğaya bağlı, vicdanlı.
Analiz:
Kitaba adını veren “Son Kuşlar” öyküsünde, anlatıcı karakter çevresindeki doğayı, özellikle kuşları büyük bir sevgiyle izleyen biridir. Eskiden gökyüzünü süsleyen kuşların zamanla yok olduğunu gözlemlemiş, bu duruma üzülmüştür. Toplumun doğaya karşı duyarsızlığına karşı çıkmakta; ancak bunu yüksek sesle değil, içten bir sitemle dile getirmektedir. Bu karakter, aslında Sait Faik’in kendisiyle örtüşen bir figürdür. Gözlem yapar, anlatır, uyarır ama yine de umudunu tamamen yitirmez.

2. Küçük Çocuk (Son Kuşlar Öyküsü)

Özellikleri: Masum, sevecen, doğayla uyumlu.
Analiz:
Öyküde geçen küçük çocuk, doğanın sunduklarını merak eden, kuşlara zarar vermeyen, onları sadece seyretmekten keyif alan bir çocuktur. Bu çocuk, insanlığın masumiyetini temsil eder. Henüz yozlaşmamış, tüketmeye alışmamış, sadece yaşadığı anın tadını çıkarmakla meşguldür. Yazar, çocuğu doğanın doğal bir parçası olarak resmeder.

3. Balıkçılar (Çeşitli Öykülerde)

Özellikleri: Doğaya bağlı, sade yaşam süren, mücadeleci.
Analiz:
Kitapta sıkça karşımıza çıkan balıkçılar, İstanbul’un kıyı semtlerinde yaşayan, gündelik geçimini zor şartlar altında sağlayan karakterlerdir. Denizle kurdukları bağ oldukça içtendir. Yoksuldurlar ama doğaya zarar vermeden, onunla uyum içinde yaşamaya çalışırlar. Sait Faik’in kaleminde balıkçı, hem dirençli hem de içsel olarak huzurludur.

4. Sokak Çocukları ve Yoksullar (Genel Temsilciler)

Özellikleri: Hayatla erken yüzleşmiş, sevecen, sade.
Analiz:
Öykülerde yer alan sokak çocukları, işportacılar ya da işsiz insanlar, toplumun alt katmanlarında yaşayan bireylerdir. Maddi olarak zor durumda olmalarına rağmen çoğu zaman bir iç huzur taşırlar. Sait Faik, bu karakterleri yargılamaz; onlara empatiyle yaklaşır. Onların küçük mutluluklarını, hayalleri ve yalnızlıklarıyla birlikte verir.

5. Meyhanedeki Adam / Yalnız Adamlar (Çeşitli Öykülerde)

Özellikleri: Duygusal, düşünceli, hayata küsmüş ya da uzaklaşmış.
Analiz:
Bazı öykülerde meyhaneye sığınan, bir kenarda sessizce oturan, geçmişiyle hesaplaşan adam figürü dikkat çeker. Bu karakterler genelde hayattan bir darbe yemiş, içe dönmüş bireylerdir. Ama onlarda da hâlâ bir umut ışığı ya da içsel bir direnç sezilir. Sait Faik, bu karakterlerle bireyin iç dünyasını, yalnızlıkla baş etme yollarını incelikle anlatır.

SON KUŞLAR KİTABI ZAMAN:

Sait Faik’in Son Kuşlar kitabındaki öyküler çoğunlukla birinci tekil kişi anlatımıyla, yani ben anlatıcı bakış açısıyla yazılmıştır.

Bu anlatım tarzı, okurun karakterin duygularına, düşüncelerine ve gözlemlerine doğrudan yaklaşmasını sağlar. Bazı öykülerde ise üçüncü kişi bakış açısı kullanılır, ancak bu da genellikle gözlemci ve tarafsız bir anlatımla sınırlıdır.

SON KUŞLAR KİTABI YORUM:

Sait Faik Abasıyanık’ın Son Kuşlar adlı kitabı, sade diliyle derin duygular uyandıran, insan-doğa ilişkisini etkileyici biçimde işleyen güçlü bir öykü derlemesidir.

Yazar, sıradan insanların yaşamlarını anlatırken doğanın yok oluşuna, şehirleşmenin getirdiği yalnızlığa ve insanın duyarsızlaşmasına dikkat çeker. Her öykü, okuyucuya hayatı sorgulatan sade ama çarpıcı bir mesaj verir.

1. İnce Memed

Karakter Özelliği: Romanın başkahramanı olan İnce Memed, yoksul bir köylü çocuğudur. Ezilmiş, hor görülmüş, adaletsizliklere karşı mücadele etmeye karar vermiş bir karakterdir.
Analiz:
İnce Memed, doğaya ve insana saygılı, merhametli ama haksızlığa asla boyun eğmeyen bir kişidir. Küçük yaşlarda yaşadığı zulümler onda bir başkaldırı ruhu oluşturmuştur. Roman ilerledikçe pasif bir karakterden, halk için mücadele eden bir halk kahramanına dönüşür. Dağa çıkıp eşkıya olduğunda bile kişisel çıkar peşinde koşmaz; amacı halkın adalete ulaşmasıdır. Bu yönüyle bir Robin Hood figürünü andırır. Yaşadığı dönüşüm ve içsel çatışmalar, onun ne kadar derinlikli ve insani bir karakter olduğunu gösterir.

2. Abdi Ağa

Karakter Özelliği: Zalim, açgözlü ve baskıcı bir toprak ağasıdır.
Analiz:
Abdi Ağa, feodal sistemin vücut bulmuş halidir. Toprak sahipliği üzerinden köylüleri sömüren, onları yoksulluk ve korku ile bastıran bir kişiliktir. İnce Memed’in mücadele ettiği sistemin baş temsilcisi konumundadır. Onun gaddarlığı ve vicdansızlığı, romandaki sınıf çatışmasının ve adaletsizliğin temel kaynağıdır. Abdi Ağa, halktan kopuk, kibirli ve gücünü kötüye kullanan biri olarak karşımıza çıkar.

3. Hatçe

Karakter Özelliği: İnce Memed’in sevdiği kadın, cesur ve fedakâr biridir.
Analiz:
Hatçe, Memed’in sevdiği kadın olarak romanın duygusal yönünü temsil eder. Kendi hayatını tehlikeye atma pahasına Memed’in yanında durur. Kadın karakterlerin genellikle arka planda kaldığı dönem romanlarına göre Hatçe, güçlü ve iradeli bir figürdür. Onun Memed’e olan desteği ve sadakati, sadece bir aşk değil aynı zamanda mücadele ortaklığıdır.

4. Deli Durdu

Karakter Özelliği: Dağlarda yaşayan bir eşkıyadır.
Analiz:
Deli Durdu, dağ eşkıyalarının arasında daha saldırgan ve çıkarcı olanlardan biridir. Onun varlığı, Memed’in kendini ve adalet anlayışını diğer eşkıyalardan nasıl ayırdığını göstermek için önemlidir. Durdu’nun şiddete meyilli doğası, Memed’in halkı korumaya yönelik şefkatli eşkıyalığıyla zıtlık oluşturur.

5. Kezban Nine (Memed’in Annesi)

Karakter Özelliği: Yoksul, yorgun ama sevgi dolu bir anne.
Analiz:
Kezban Nine, köy kadınlarının temsilidir. Yoksulluk ve çaresizlik içinde oğlunu büyütür. Memed’in haksızlıklar karşısındaki öfkesinin temelleri annesinin çektiği sıkıntılarla şekillenir. Oğlunu koruyamamanın ezikliği içinde ama onun mücadelesiyle gurur duyar.

6. Hürü Ana

Karakter Özelliği: Hatçe'nin annesi, güçlü bir kadın figürüdür.
Analiz:
Hürü Ana, cesur, sözüne güvenilir, gerektiğinde halkın içinde önderlik yapabilecek bir köylü kadınıdır. Kızı Hatçe’yi savunur, İnce Memed’in yolunda dimdik durur. Geleneksel romanlarda kadınların pasif bırakıldığı düzene karşı, Hürü Ana aktif bir duruş sergiler.

7. Topal Ali

Karakter Özelliği: Abdi Ağa’nın uşağı ve zalim yardımcısıdır.
Analiz:
Topal Ali, Abdi Ağa’nın emirlerini tereddütsüz yerine getirir. Korku ve baskı aracı olarak ağanın sopası gibidir. Onun karakteri, güç sahiplerinin hizmetindeki kişilerin nasıl vicdanlarını yitirdiğine dair bir örnektir. Memed’in ona karşı zaferi, sadece kişisel bir hesaplaşma değil aynı zamanda sistemin kolluk güçlerine karşı bir meydan okumadır.